Vandaag stond er een artikel in de krant over schoolkeuzes. Dat ouders zich er maar makkelijk van af maken en dat niet altijd de beste keuze wordt gemaakt voor het kind. Maar ik vraag me serieus af: hoe weet je bij een 3-jarige al wat zijn capaciteiten zijn om zo een gedegen keuze te maken? Ik denk dat mijn peuterpuber fysiek iets voor loopt en qua leren gemiddeld is. En ik hoop dat hij leert om zich langer op dingen te kunnen concentreren. Maar daar heeft hij nog heel zijn kleuterjaren voor. Dus hoe weet ik wat juist is?

Gisteren zijn we gaan kijken bij de school in het dorp. Simpelweg omdat ik het fijn zou vinden als hij lopend naar school kan en zijn speelkameraadjes uit de buurt komen. Het is een hele kleine school met drie klassen: groep 1-2-3, 4-5-6 en 7-8. We werden rondgeleid door twee leerlingen van groep 8 tijdens de lessen om te laten zien hoe de dynamiek op school is. En hoe werkt dat, met verschillende leerjaren in een klas? Zij legden ons uit dat de leerstof hetzelfde is, maar dat de ouderen dieper op de stof ingaan. Zij moeten meer opdrachten doen uit de boeken. Ik heb een goed gevoel bij het leersysteem (vijf weken een overkoepelend onderwerp en daar krijg je dan onder andere geschiedenisles, topografie, taal, eigenlijk alles behalve rekenen over. Dit wordt apart behandeld) En dat lijkt mij een leuke manier om dingen aan te pakken. Na de rondleiding nog een gesprek gehad met de directrice. Er is geen gymleraar, een keer per week geven de juffen zelf gymles (gelukkig heeft Joris een gymleraar als papa) en er wordt gekeken om iets vaker dramalessen in te passen. Maar veel extra’s worden ook gedaan met de ouders. Zo is er een school-ouderband die met Kerst muziek maakt en de mogelijkheid om vanuit je eigen vakgebied iets bij te dragen.

Volgens het schoolkeuze artikel heb ik er goed aan gedaan om een rondleiding te nemen (dat is vaste prik op deze school). Maar ik weet geen cijfers van doorstroming naar middelbare scholen. Ik denk dat wij daar als ouders ook een rol in hebben. Natuurlijk vind ik het spannend om onze peuterpuber naar een kleine school te sturen. Wordt de overgang straks niet te groot. Aan de andere kant vind ik het fijn. Iedereen kent iedereen, mijn zoon zal dus nooit een nummer zijn. Hoe ik het uiteindelijk echt ga vinden? Dat zien we over een paar jaar nog wel. Eerst nog een jaar genieten van mijn mannetje thuis. Maar de inschrijving gaat de deur uit.