Ik heb vroeger veel met poppen gespeeld. Dat vond ik heerlijk: aankleden, uitkleden, haren kammen, vlechten. Ik had zelfs zo’n make-up hoofd (totdat mijn moeder hem weggooide nadat ik mijn eigen hoofd had gemak-up’d). Nu ben ik dus een jongensmoeder en dan moet je een hoop van die dingen laten varen.

Ok, ik kleed ze nog steeds aan. Maar geen leuke rokjes of jurkjes. Het blijft bij een broek (vaak jogging want dat zit toch het lekkerst) en een longsleeve of t-shirt. De haren zijn ook weinig creatief. Hoewel de oudste een mooie bos krullen heeft is het enige wat ik er aan doe, heel af en toe, wat wax erin (en als ik het niet doe, dan doen ze het bij het kinderdagverblijf). Geen vlechtjes, staartjes, stylen of knotjes.

Het enige wat wel echt precies dezelfde verzorging vraagt zijn de nagels. En laat ik dat nu de grootste ramp vinden. Toen onze peuterpuber voor het eerste geknipt moest worden als baby, knipte ik in zijn duim. Baby over de flos en ik ook. Ik heb die taak overgedragen aan mijn man. Hij presteerde deze keer precies hetzelfde bij de baby. En laat die nou ontzettend scherpe nageltjes hebben. Ik ben dus maar met de vijl aan de gang gegaan. Tijdrovend, en daar heeft de baby niet altijd zin in, maar de enige manier om te voorkomen dat hij ons en zichzelf niet krabt. Het is misschien wel het ergste klusje wat je me kunt laten doen. Ik verschoon nog liever de poepbroeken van onze peuterpuber (ja, echt waar, daar ben ik namelijk binnen een paar minuten mee klaar).